""ආදරයේ සැබෑ ස්වරූපය යනු අප ආදරය කරන්නෝ අපට ආදරය නොකිරීමත්,
අපට ආදරය කරන වුන් හට අප ආදර නොකිරීමත්ය..මේ දෙකෙහි
එකතුවෙන් බිහිවන්නේ නොගැලපීම් සහිත බන්ධනයකි..ඒ බැදීම කෙරෙහි
උපදින අසීමිත චිත්ත අසහනය හමුවේ අප බොහෝ පීඩා විදිමින් බලා සිටින්නෙමු...
කෙදින හෝ යම් හෙයකින් ඉහත සුදුසුකම් දෙකම පරිපූර්ණ ප්‍රේමයක්
ඇතිවුවහොත් එය ආදරයේ අනන්තයටම යන්නේය..ඒ වනාහී ආදරයේ
අමරණීය තත්වයයි..එම ආදරයේ චේදනය වනුයේ අනන්ත වූ ප්‍රේමයකි..
හුදෙක් ශුංගාර බැදීම් පසුපස දිවයන මිනිසුන් අතර සැබෑලෙසම ආදරය
සොයා යන්නවුන් අල්පය..මන්ද දුටු පමණින් කෙනෙකුගේ සිතෙහි පහල
වන රාගික ආශාවන්ට වහල් වී ආදරය පතා දිව යෑමයි..මේ අපගේ සිතේ
ස්බාවයයි..අප කට ඇර දිව දිගුකර බලා සිටිනුයේ අපගේ සිතැගි ඉටුකර
ගැනීමේ චේතනාවෙනි..ඒ මිනිසාගේ හැගිම්ය..
රාගය සහ ආදරය යනු අන්තයන් දෙකකි..මේ අන්ත දෙකෙහි මැද
සිටින පුද්ගලයා ආදරයෙන් තෘප්ත පුද්ගලයෙකි..නමුදු එවන් පුද්ගලයින්
කෙසේ නම් සොයම්ද..බැදීමක ආරම්බය අශාවය...එය මෙවන් ආශාවක්
යැයි කියා කිව නොහැක..මන්ද අප මිනිසුන් වන බැවිනි...
-ස ජී-
No comments:
Post a Comment